Wenecja

Apartament mieści się w zabytkowym budynku, który został pięknie odrestaurowany, aby zachować swój wenecki urok. W apartamencie znajdują się wysokie sufity, oryginalne odsłonięte belki stropowe i klasyczna wenecka kolorystyka, która sprawi, że poczujesz się, jakbyś naprawdę doświadczał miasta.

Pomimo historycznego uroku apartament oferuje również nowoczesne udogodnienia, takie jak klimatyzacja, w pełni wyposażona kuchnia i wygodna część dzienna. Będziesz miał wszystko, czego potrzebujesz, aby cieszyć się komfortowym pobytem w Wenecji.

Zatrzymując się tu, będziesz miał okazję żyć jak miejscowi i poznać Wenecję z innej perspektywy. Możesz odwiedzić lokalne targowiska i gotować własne posiłki lub po prostu cieszyć się atmosferą dzielnicy Santa Croce.

Jednak taksówka wodna, przejażdżka gondolą lub wypożyczalnia rowerów mogą być również zabawnym i wyjątkowym sposobem na zwiedzanie miasta.

Wenecja to miasto, w którym można spacerować, a do wielu wąskich uliczek i alejek można dotrzeć tylko pieszo. Spacery to najlepszy sposób na poznanie wielu ukrytych zakątków miasta, uroczych placów i zabytkowych budynków. To także świetny sposób, aby poczuć wyjątkowy charakter i atmosferę miasta.

Vaporetto to autobus wodny kursujący po kanałach miasta. To wygodny i niedrogi sposób na poruszanie się po mieście i oglądanie zabytków z wody. Vaporetto kursuje często i zatrzymuje się w kilku miejscach w mieście, w tym w głównych miejscach turystycznych, takich jak Plac Świętego Marka i Most Rialto.

Taksówki wodne to prywatne łodzie, które można wynająć, aby zabrać Cię do określonych miejsc w mieście. Są droższe niż vaporetto, ale mogą być wygodnym sposobem poruszania się, jeśli masz grupę lub musisz szybko się gdzieś dostać.

Gondola to tradycyjne weneckie łodzie napędzane przez gondoliera za pomocą długiego wiosła. To romantyczny i malowniczy sposób na zwiedzanie kanałów miasta i zobaczenie zabytków z wyjątkowej perspektywy. Jednak są one również dość drogie i powinny być zarezerwowane na specjalne okazje lub jako jedyne w swoim rodzaju przeżycie.

Rowery nie są dozwolone w centrum miasta, ale można je wypożyczyć na pobliskiej wyspie Lido, która ma długą, płaską nadmorską promenadę, idealną do jazdy na rowerze.

W pałacu znajduje się również Muzeum Correr, w którym znajduje się kolekcja dzieł sztuki, artefaktów i dokumentów związanych z historią Wenecji, i jest jednym z najpopularniejszych zabytków w Wenecji i obowiązkowym punktem dla każdego odwiedzającego.

Pierwotny budynek został zbudowany w IX wieku jako twierdza, która miała chronić miasto przed najeźdźcami. Został jednak zniszczony przez pożar w X wieku, a na jego miejscu zbudowano nowy pałac. Na przestrzeni wieków pałac przeszedł kilka renowacji i rozbudowy, aby stać się okazałą budowlą, która stoi do dziś.

W XIII wieku pałac został przekształcony w rezydencję Dożów, przywódcy Republiki Weneckiej. Doż był wybierany przez lud i sprawował tę funkcję dożywotnio. Pałac stał się siedzibą rządu, gdzie doża i jego rada podejmowali decyzje, które ukształtowały losy Republiki.

Pałac Dożów był nie tylko centrum politycznym, ale także symbolem bogactwa i potęgi Republiki Weneckiej. Pałac został ozdobiony wspaniałymi dziełami sztuki znanych weneckich artystów, w tym Tintoretto, Veronese i Titius.

W całej swojej historii Pałac Dożów odgrywał ważną rolę w życiu Wenecji. Było to miejsce wystawnych bankietów, przyjęć dyplomatycznych i oficjalnych uroczystości. Było to również miejsce sprawiedliwości, gdzie sądzono i karano przestępców. W pałacu znajdowało się kilka więzień, w tym „piombi”, w których więźniowie byli zamykani w ciasnych, ciemnych celach pod ołowianym dachem pałacu.

Podczas wojen napoleońskich Republika Wenecka padła ofiarą Francuzów, a Pałac Dożów stał się symbolem minionej epoki. Pałac służył jako koszary wojskowe, a później jako budynek rządowy. Jednak w XIX wieku Wenecja stała się częścią Królestwa Włoch, a pałacowi przywrócono dawną świetność.

Dziś Pałac Dożów jest jedną z najczęściej odwiedzanych atrakcji Wenecji, a jego oszałamiająca architektura i bogata historia nadal fascynują gości z całego świata. W pałacu znajduje się Muzeum Correr, Narodowe Muzeum Archeologiczne i Biblioteca Marciana, w której znajdują się rzadkie książki i rękopisy.

Ta wczesna wieża została zbudowana z drewna i została zastąpiona bardziej solidną konstrukcją z cegły w XII wieku. Wieża ta została później uszkodzona przez piorun i na początku XIV wieku zbudowano nową wieżę, która stała aż do zawalenia się w 1902 roku.

Obecna wieża, która została zbudowana w miejsce sterj, została ukończona w 1912 roku i zaprojektowana przez architekta Luigi Codecasa. Jej budowę sfinansowało miasto i prywatni osoby. Wieża ma 98,6 m wysokości i jest zbudowana z cegły i marmuru.

Przez wieki dzwonnica odgrywała ważną rolę w życiu kulturalnym i artystycznym Wenecji. Wieża była źródłem inspiracji dla wielu artystów i pisarzy, w tym słynnego weneckiego dramatopisarza Carlo Goldoni, który w XVIII wieku napisał sztukę o wieży. Wieża służyła również jako punkt widokowy do obserwacji miasta i od wieków jest popularną atrakcją turystyczną.

Jednym z najciekawszych aspektów dzwonnicy św. Marka jest to, że przechodziła ona liczne zmiany i modyfikacje. W wieżę kilkakrotnie uderzały pioruny, a także została uszkodzona przez trzęsienia ziemi i inne klęski żywiołowe. Przez to wieża była wielokrotnie naprawiana i modyfikowana, a także ewoluowała w odpowiedzi na zmieniające się potrzeby i gusta miasta.

Na przykład na początku XVI wieku wieżę wyposażono w zegar zaprojektowany przez słynnego zegarmistrza Gian Paolo Rainieri. Zegar ten, który jest nadal używany, jest jednym z najbardziej wyszukanych i skomplikowanych zegarów na świecie i zawiera wiele ruchomych części i figur, które pełnią różne funkcje.

W XVIII wieku wieża została zmodyfikowana, aby pomieścić nowy zestaw dzwonów, które odlał słynny wenecki dzwonnik Giovanni Battista Deputati. Dzwony te są nadal w użyciu i biją przy specjalnych okazjach oraz podczas nabożeństw.

Most został zbudowany w XII wieku jako drewniany most pontonowy. Most był kilkakrotnie odbudowywany na przestrzeni lat z powodu zniszczeń spowodowanych powodziami i pożarami, ale pozostał ważnym połączeniem komunikacyjnym w Wenecji. W XVI wieku planowano zastąpić drewniany most trwalszą konstrukcją kamienną.

W 1588 roku ukończono budowę mostu, jaki znamy dzisiaj. Most został zaprojektowany przez Antonio da Ponte i jest cudem inżynierii i projektu architektonicznego. Łączy Canal Grande jednym łukiem, który ma 28 metrów szerokości i 7,5 metra wysokości, co czyni go jednym z największych mostów w Wenecji. Most jest wykonany z istryjskiego kamienia i ma trzy chodniki, a po obu stronach znajdują się sklepy i domy kupieckie.

Rialto szybko stał się centrum handlu i handlu w Wenecji. Sklepy na moście sprzedawały różnorodne towary, w tym biżuterię, tekstylia i przyprawy, a most był ważnym miejscem spotkań kupców i handlarzy z całego świata. Most był także ważnym łącznikiem między wschodnią i zachodnią częścią miasta oraz był ważnym szlakiem komunikacyjnym dla towarów i ludzi.

Przez lata most odgrywał ważną rolę w kulturalnej i politycznej historii Wenecji. W okresie renesansu most był popularnym tematem malarzy i artystów i często był przedstawiany w dziełach sztuki, które celebrowały bogactwo i piękno miasta. Most był także miejscem ważnych wydarzeń politycznych, w tym wystąpień publicznych i uroczystości.

W XIX i XX wieku Rialto przeszedł kilka renowacji aby zachować jego integralność strukturalną i piękno. W latach 80-ch most przeszedł gruntowną renowację, która obejmowała oczyszczenie kamienia i wymianę wielu elementów dekoracyjnych. Renowację zakończono w 1995 roku, a most ponownie stał się lśniącym symbolem kulturowego i architektonicznego dziedzictwa Wenecji.

Dziś Most jest jedną z najpopularniejszych atrakcji turystycznych w Wenecji. Co roku odwiedzają go miliony ludzi, którzy przyjeżdżają, by podziwiać jego piękno i poznać jego bogatą historię. Most pozostaje ważnym centrum handlu w mieście, ze sklepami i targowiskami sprzedającymi różnorodne towary zarówno mieszkańcom, jak i turystom. Rialto jest świadectwem trwałej kulturowej i historycznej spuścizny Wenecji i nadal jest ważną częścią tożsamości i dziedzictwa miasta.

Most jest wykonany z białego wapienia i ozdobiony kamiennymi kratami przypominającymi kraty więzienne. Most jest również popularnym miejscem turystycznym i często pojawia się na obrazach, fotografiach i filmach. Mówi się również, że jeśli ty i twój kochanek pocałujecie się pod mostem o zachodzie słońca, będziecie mieli wieczną miłość.

Pałac został zaprojektowany przez architekta Giovanniego Bon i został zbudowany w popularnym wówczas stylu weneckiego gotyku. Pałac został nazwany Ca’ d’Oro, co oznacza „dom ze złota”, ze względu na złoty liść, którym ozdobiono jego fasadę.

Z biegiem lat Ca’ d’Oro kilkakrotnie przechodziło z rąk do rąk i było własnością kilku prominentnych rodzin weneckich. W XVIII wieku pałac został kupiony przez rodzinę Grimani, która dokonała znacznych zmian we wnętrzu. Dobudowali też duży ogród na tyłach pałacu, który był wówczas jednym z nielicznych terenów zielonych w mieście.

W XIX i na początku XX wieku Ca 'd’Oro popadł w ruinę i ostatecznie został przejęty przez państwo włoskie na początku XX wieku. Pałac przeszedł gruntowną renowację w latach dwudziestych XX wieku i został przekształcony w muzeum sztuki i przedmiotów dekoracyjnych.

Dziś pałac jest siedzibą Galerii Giorgio Franchetti, w której znajduje się kolekcja sztuki i przedmiotów dekoracyjnych z okresu renesansu i baroku. W kolekcji znajdują się prace niektórych z najbardziej znanych artystów tamtych czasów, w tym Titius, Tintoretti i Andrea Mantegna. Sam pałac jest również dziełem sztuki, z misterną kamieniarką, ozdobnymi balkonami i wspaniałymi widokami na Canal Grande.

Wyspa, która znajduje się po drugiej stronie kanału Giudecca od głównej części Wenecji, była ważnym centrum religijnym i kulturalnym w mieście. Mnisi chcieli zbudować na wyspie nowy kościół, który byłby wspaniałym wyrazem ich wiary i oddania sztuce.

Palladio został wybrany do zaprojektowania kościoła ze względu na swoją reputację innowacyjnego i utalentowanego architekta. Czerpał inspirację z klasycznej architektury rzymskiej i greckiej, którą intensywnie studiował podczas swoich podróży po Włoszech. Zaprojektował kościół w stylu renesansowym, który charakteryzował się symetrycznymi proporcjami, klasycznymi elementami takimi jak kolumny i frontony oraz naciskiem na równowagę i harmonię.

Budowa kościoła była długim i trudnym procesem, ponieważ mnisi mieli ograniczone środki i musieli polegać na darowiznach od bogatych mecenasów, aby sfinansować projekt. Kościół budowano etapami, najpierw ukończono fasadę i kopułę, a następnie wystrój wnętrz i wyposażenie. Kościół został konsekrowany w 1610 roku, ponad 40 lat po rozpoczęciu budowy.

Przez wieki kościół San Giorgio Maggiore odgrywał znaczącą rolę w życiu religijnym i kulturalnym Wenecji. Był miejscem wielu ważnych wydarzeń, w tym wyborów nowych dożów (władców Wenecji) i koronacji nowych papieży. Był także centrum działalności artystycznej i muzycznej, w którym odbywały się koncerty i wystawy jednych z najwybitniejszych artystów i muzyków epoki renesansu i baroku.

W XVIII i XIX wieku kościół przeszedł kilka renowacji i uzupełnień, aby naprawić uszkodzenia spowodowane przez trzęsienia ziemi, powodzie i inne klęski żywiołowe. W XX wieku kościołowi przywrócono pierwotny wygląd, a wiele oryginalnych elementów wyposażenia i dekoracji powróciło na swoje miejsce.

Dziś kościół San Giorgio Maggiore jest jedną z najpopularniejszych atrakcji turystycznych Wenecji. Goście przyjeżdżają z całego świata, aby podziwiać jego piękną architekturę, wspaniałe dzieła sztuki oraz wspaniałe widoki na miasto i lagunę. Pozostaje symbolem religijnego i kulturowego dziedzictwa Wenecji oraz świadectwem trwałej spuścizny Andrei Palladio, jednego z największych architektów wszechczasów.

Plaża Lido słynie również z Festiwalu Filmowego w Wenecji, który odbywa się co roku pod koniec sierpnia lub na początku września. Festiwal jest jednym z najbardziej prestiżowych festiwali filmowych na świecie i przyciąga filmowców, aktorów i innych profesjonalistów z branży z całego świata.

Oprócz swojej roli popularnego miejsca na plaży i miejsca festiwalu filmowego, Lido jest także domem dla wielu zabytków i atrakcji kulturalnych, w tym kasyna Lido, Gran Viale Santa Maria Elisabetta i klubu golfowego Lido .