Pomnik Wolności jest centralnym punktem Rygi od prawie wieku. Granitowo-miedziane dzieło sztuki o wysokości 42,7 m jest symbolem dążenia narodu łotewskiego do wolności i niepodległości. Kobieta na szczycie pomnika trzyma trzy złote gwiazdy, które reprezentują łotewskie historyczne regiony: Kurzeme, Vidzeme i Latgale. Motto „Ojczyzna i wolność” jest zapisane na podstawie. Został odsłonięty 18 listopada 1935 r. I finansowany w całości z darowizn publicznych.
Pomnik Wolności został wzniesiony według projektu wybitnego łotewskiego rzeźbiarza Kārlis Zāle (1888–1942); był także artystą Zespołu Pamięci na Cmentarzu Braci. Pomysł Zāle’a zrealizował architekt Ernests Štālbergs (1883–1958); budowa trwała cztery lata.
Pomnik Wolności jest architektoniczną reprezentacją idei wolności – wielkoformatowe rzeźby, rozmieszczone na kilku poziomach, przedstawiają ważne wydarzenia i osobistości w historii Łotwy.
Pięćdziesiąt sześć rzeźb jest rozmieszczonych w trzynastu grupach na czterech poziomach. Poziom podstawowy pomnika symbolizuje etykę pracy narodu, siłę duchową i dążenie do niezależności. Na froncie pomnika znajdują się dwie płaskorzeźby z trawertynu: „Latvian Riflemen” i „Latvian People: the Singers”; inne grupy przedstawiają podstawowe wartości Łotwy – „Praca”, „Strażnicy Ojczyzny”, „Matka – Straż rodzinna” i „Uczeni”. Po bokach panele z trawertynu nawiązują do rewolucji rosyjskiej z 1905 r. I łotewskiej wojny o niepodległość. Środkowy blok symbolizuje ideały narodu i dążenie do wolności – „Łotwa” jest gotowa do obrony Ojczyzny, „Łamacze Łańcuchów” próbują wyrwać się ze swoich łańcuchów, „Lāčplēsis” (epicki łotewski bohater ludowy) zachęca do walki ze złymi mocami , podczas gdy „Vaidelotis” (bałtycki pogański ksiądz) symbolizuje siłę duchową.
Wierzch marmurowego obelisku wieńczy kobieta wykuta w miedzi. Trzyma trzy złote gwiazdy, które reprezentują jedność historycznych regionów Łotwy.
Podczas okupacji sowieckiej wszelkie zgromadzenia pod Pomnikiem Wolności były surowo zabronione. Ale dzięki przebudzeniu ludzie zgromadzili się tutaj, aby uczcić ustanowienie Republiki Łotewskiej, wojnę o niepodległość, okupację i represje. Po odzyskaniu przez Łotwę niepodległości w 1991 r. Gwardia honorowa została ponownie rozmieszczona u stóp pomnika.