Estonia

W okresie średniowiecza Estonia była częścią Hanzy, która przyniosła nowe wpływy kulinarne z Europy Zachodniej. Kuchnia stała się bardziej zróżnicowana i wyrafinowana, wraz z wprowadzeniem przypraw, cukru i mąki pszennej. Liga Hanzeatycka doprowadziła również do rozwoju handlu i rzemiosła, co pozwoliło Estończykom na import luksusowych składników, takich jak migdały, rodzynki i wino.

W XVIII i XIX wieku Estonia znajdowała się pod kontrolą Imperium Rosyjskiego. Kuchnia rosyjska miała znaczący wpływ na kuchnię estońską, szczególnie w postaci zup i gulaszu. Najbardziej znanym przykładem jest tradycyjna estońska zupa barszcz, która jest przygotowywana z buraków i często podawana z kwaśną śmietaną.

Podczas okupacji sowieckiej Estonia przeżywała okres niedoborów żywności i racjonowania żywności. Wiele tradycyjnych potraw zastąpiono kuchnią w stylu sowieckim, która kładła nacisk na proste, obfite potrawy, takie jak gulasze i zapiekanki. Jednak niektórzy Estończycy nadal w tajemnicy zachowywali swoje tradycje kulinarne i od tego czasu wiele z tych potraw znów stało się popularnych.

Od odzyskania niepodległości Estonia doświadczyła kulinarnego odrodzenia, z odnowionym naciskiem na tradycyjne estońskie składniki i przepisy. Na kuchnię tego kraju wpłynęła również nowoczesna kuchnia europejska, a wiele restauracji oferuje innowacyjne i kreatywne dania, które prezentują lokalne składniki.

Niektóre z najpopularniejszych potraw estońskich to:

Kama: tradycyjna estońska mąka wytwarzana z prażonego jęczmienia, żyta, pszenicy i grochu, często mieszana z jogurtem lub kefirem. Kapsasupp: kapuśniak z wieprzowiny lub wołowiny, ziemniaków i marchwi. Verivorst: kaszanka z jęczmienia, cebuli i przypraw, często podawana z konfiturą z borówki brusznicy. Mulgipuder : owsianka ziemniaczano-jęczmienna z wędzonym boczkiem, cebulą i masłem. Leib: tradycyjny estoński chleb żytni, który jest gęsty, ciemny i lekko słodki.

Ogólnie mówiąc, kuchnia estońska jest odzwierciedleniem bogatej historii kraju i różnorodnych wpływów kulinarnych. Niezależnie od tego, czy delektujesz się obfitą zupą, kaszanką czy kromką ciemnego chleba żytniego, kuchnia estońska to święto lokalnych składników, tradycyjnych metod gotowania i wyjątkowego dziedzictwa kulturowego kraju.

Budowę pałacu rozpoczęto w 1718 roku z pomocą włoskiego architekta Niccolo Michetti. Pałac został ukończony w ciągu zaledwie dwóch lat, w 1720 roku. Budynek miał być okazały i imponujący, z długą fasadą zwróconą w stronę ogrodów i centralną salą z wysokim sufitem i imponującą klatką schodową.

Po śmierci Piotra Wielkiego pałac był używany przez różnych członków rosyjskiej rodziny królewskiej. Był również używany przez rosyjskie wojsko jako szpital w czasie I wojny światowej, a później jako szkoła. W czasach sowieckich pałac służył jako muzeum sztuki zagranicznej.

W 1991 roku Estonia odzyskała niepodległość od Związku Radzieckiego, a pałac wrócił do państwa estońskiego. Budynek przeszedł gruntowną renowację w latach 1990-ych i został ponownie otwarty dla publiczności w 2000 roku jako Muzeum Sztuki Kadriorg.

Obecnie w pałacu mieści się Estońskie Muzeum Sztuki, w którym znajduje się kolekcja sztuki estońskiej i międzynarodowej od XVI wieku do współczesności. W zbiorach muzeum znajdują się obrazy, rzeźby i rzemiosło artystyczne, a także wystawy czasowe.

Oprócz muzeum sztuki w pałacu znajduje się również Rezydencja Prezydencka Estonii, w której odbywają się oficjalne wydarzenia i ceremonie państwowe. Ogrody pałacowe, które również zaprojektował Michetti, są popularną atrakcją i zawierają fontanny, posągi i formalne kwietniki.